Historia oraz informacje
Historia placówki – wczoraj i dziś
1916 r. – ks. prałat Wojciech Owczarek nabył poza miastem, przy lesie, działkę ziemi.
1922 r. – został zbudowany jednopiętrowy dom murowany.
1930 r. – w erygowanym kanonicznie domu siostry otworzyły ochronkę dla najbiedniejszych dzieci Włocławka. Przyjęto 65 dzieci w wieku od 2 do 7 lat.
1944 r. – po wojnie siostry prowadziły kurs kroju i szycia dla dzieci oraz otworzyły dom dziecka dla sierot wojennych – zarówno polskich, jak i niemieckich (30 dzieci), a także przedszkole (ok. 90 dzieci).
Marzec 1952 r. – władze państwowe, przy współudziale milicji, przejęły dom dziecka i przedszkole. Od tego momentu praca sióstr ograniczyła się do prowadzenia gospodarstwa (głównego źródła utrzymania nowicjatu), trykotarni i pracowni krawieckiej.
Kilka lat później siostry podjęły pracę biurową w Kurii Biskupiej.
1980 r. – przedszkole państwowe zakończyło działalność w naszym domu, a pomieszczenia zostały udostępnione na potrzeby katechezy parafialnej.
1992–2001 – przeprowadzono kapitalny remont dwóch budynków mieszkalnych. Mniejszy z nich służył jako dom rekolekcyjny dla sióstr i dziewcząt (1995–2001), a później jako internat dla uczennic Gimnazjum im. J. Długosza (2002–2003).
Dom Dziecka – dzisiaj
Dom Dziecka im. ks. bp. Wojciecha Owczarka, prowadzony przez Caritas Diecezji Włocławskiej przy ul. Leśnej 2a, rozpoczął działalność opiekuńczo-wychowawczą 1 kwietnia 2007 r. Budynek placówki jest własnością Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. Dom przeznaczony jest dla 14 dzieci w wieku od 3 do 18 lat.
Powstanie nowej placówki wynika z potrzeb społecznych Włocławka. Jej głównym celem jest stworzenie życzliwego, bezpiecznego domu, który zrekompensuje dzieciom brak ciepła, miłości i troski ze strony rodziców.
Placówka kieruje się przesłaniem swojego patrona, ks. bp. Wojciecha Owczarka:
„Jeżeli zaniedbamy wychowanie w duchu zasad katolickich i polskich, smutna przyszłość rysuje się przed nami. Musimy wszyscy zakasać rękawy i wziąć się do wytężonej pracy i zdobyć się na bohaterskie wysiłki, które nieraz samemu tylko Bogu będą znane”.
Od początku istnienia staramy się zapewnić wychowankom, pozbawionym miłości i zainteresowania w rodzinnych domach, warunki do życia w domu, w którym mogą poczuć się „u siebie”.
W codziennej pracy kierujemy się wartościami chrześcijańskimi. Realizujemy zadania wynikające z otaczającej nas rzeczywistości, uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości każdego dziecka.
Główne obszary pracy wychowawczej
Wszyscy jesteśmy przekonani, że dzieciom należy zapewnić bezpieczne dzieciństwo oraz mądrą drogę do dorosłości. Potrzebują one przede wszystkim miłości, troski i wiary w lepsze jutro.
Działania wychowawcy koncentrują się na budowaniu poczucia bezpieczeństwa i przynależności, podtrzymywaniu więzi rodzinnych oraz kształtowaniu właściwych postaw społecznych.
Obejmuje organizację nauki własnej, wyrównywanie braków edukacyjnych i wychowawczych, motywowanie oraz rozwijanie zainteresowań dzieci.
Dotyczy kształtowania hierarchii wartości. Zaburzenia w tym zakresie wynikają z trudnych przeżyć dzieci, często niezależnych od nich, których ciężar przerasta ich możliwości psychiczne. Celem jest wspieranie ich rozwoju, rozwijanie pasji, umiejętności społecznych i wydobywanie tego, co w nich dobre i piękne.
W pracy opiekuńczo-wychowawczej siostry współpracują ze świeckimi wychowawcami. Charakter placówki wymaga od nich szczególnych kompetencji pedagogicznych, kreatywności, otwartości oraz umiejętności przekazywania młodym ludziom ducha radości i nadziei.